کارشناسان شواهدی یافتند که نشان می‌دهد برخی علائم افسردگی ممکن است با ریزش مو ارتباط داشته باشند. به گزارش عصر ایران به نقل از «هلث لاین» : «افسردگی اغلب شامل پریشانی عاطفی همراه با علائم جسمانی مانند خستگی، درد و مشکلات گوارشی می‌شود. اگر متوجه علائم افسردگی شده و همچنین با ریزش مو مواجه هستید، شاید این پرسش برای شما مطرح شود که آیا ریزش مو نیز یکی دیگر از نشانه‌ها یا عوارض جانبی افسردگی است یا خیر. در شرایطی که شواهدی وجود ندارند که نشان‌دهنده تاثیر مستقیم افسردگی بر ریزش مو باشند اما این شرایط ممکن است نقشی غیر مسقیم در نازک‌شدن تارهای مو داشته باشد. البته افزایش چشمگیر یا ناگهانی در ریزش مو می‌تواند منبع جدیدی از استرس یا عامل بدترشدن خلق و خوی گرفته شما باشد. چگونه افسردگی ممکن است در ریزش مو نقش داشته باشد کارشناسان برخی شواهد را یافته‌اند که نشان می‌دهد برخی علائم افسردگی ممکن است با ریزش مو ارتباط داشته باشند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ پیوندهای احتمالی بین ریزش مو و علائم افسردگی را در ۱۵۷ زن که در سنین مختلف قرار داشتند، بررسی کرد. پژوهشگران پرسش‌هایی درباره موارد زیر را با این افراد مطرح کردند: - نوع مو - رنگ مو - استفاده از شامپو، شانه یا برس و دفعات رنگ کردن مو - داروهای مصرفی فعلی - شرایط سلامت زمینه‌ای مرتبط با ریزش مو - علائم افسردگی - روابط شخصی از زنانی که با آنها مصاحبه شده بود، ۵۴ درصد گفتند که ریزش مو را تجربه کرده‌اند. در شرایطی که ۲۹ درصد آنها دو یا تعداد بیشتری از علائم افسردگی را گزارش کردند، ۳۸ درصد زنانی که ریزش مو را تجربه می‌کردند دارای حداقل دو علامت کلیدی افسردگی نیز بودند: - خلق‌وخوی همواره گرفته یا ناراحت - کاهش علاقه و لذت‌بردن از فعالیت‌های منظم و زندگی روزانه - خستگی و انرژی کم همچنین نویسندگان مطالعه اشاره داشتند زنانی که در دهه دوم و سوم زندگی خود قرار داشتند، احتمال بیشتری داشت علائم افسردگی و ریزش مو را تجربه کنند. این مطالعه مشخص نکرد که افسردگی به واقع موجب ریزش مو می‌شود. همچنین پژوهشگران دلایل پزشکی احتمالی ریزش مو را رد نکرده بودند. با این وجود نتایج نشان می‌دهند که تغییرات در خلق‌وخو، مانند افسردگی ممکن است با ریزش مو مرتبط باشند. نقش استرس استرس یک دلیل شناخته‌شده نازک‌شدن تارهای مو است. در حقیقت استرس می‌تواند در سه نوع ریزش مو نقش داشته باشد: - تلوژن افلوویوم - تریکوتیلومانیا، یا اختلال کشیدن و کندن مو - آلوپسی آره‌آتا افسردگی و استرس یکسان نیستند. اما استرس می‌تواند یک عامل موثر در افسردگی باشد. تغییرات ناگهانی و ناخواسته در زندگی و چالش‌های مداوم در زندگی می‌توانند استرس فرد را افزایش دهند. محرک‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند: - طلاق - از دست دادن شغل - مرگ یکی از عزیزان - استرس کاری - مشکلات خانوادگی - شرایط سلامت مزمن یا جدی اگر مقابله و کنارآمدن با این عوامل استرس‌زا برای شما دشوار باشد، پریشانی عاطفی می‌تواند بدتر شده و در نهایت به افسردگی منجر شود. همچنین افراد بسیاری متوجه ریزش مو طی چند هفته یا ماه پس از زایمان می‌شوند. به گفته آکادمی درماتولوژی آمریکا ریزش مو پس از زایمان شرایطی بسیار رایج است اما پس از چند ماه تا یک سال به احتمال زیاد رشد موی فرد به شرایط عادی خود بازمی‌گردد. اما تردیدی نیست که زایمان و بچه‌دارشدن رویدادی استرس‌زا در زندگی محسوب می‌شود. چه استرس معمول زمانی که در تلاش برای سازگارکردن خود با نوزاد هستید و چه افسردگی پس از زایمان را تجربه می‌کنید، یک تراپیست می‌تواند به بررسی و کشف درمان‌های مفید و پشتیبانی از شما کمک کند. درباره قرص‌های پیشگیری از بارداری چطور؟ برخی افراد که از قرص‌های ضد بارداری هورمونی استفاده می‌کنند، علائم افسردگی را گزارش می‌کنند. اگر با احساس افسردگی در زمان مصرف قرص‌های ضد بارداری مواجه هستید، می‌توانید با یک پزشک درباره توقف مصرف این قرص‌ها برای کمک به بهبود خلق و خوی خود صحبت کنید. وقتی بدن با تغییر در هورمون‌ها سازگار می‌شود، ممکن است متوجه مقداری ریزش مو یا نازک‌شدن تارهای موی خود شوید. در شرایطی که تشخیص دلیل دقیق ریزش مو همواره آسان نیست، اما بی‌تعادلی هورمونی به احتمال زیاد در اینجا مسئول است. به طور معمول این نوع ریزش مو موقتی است. داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است نقش داشته باشند پژوهش‌ها نشان داده‌اند که برخی داروهای ضد افسردگی می‌توانند احتمال ریزش مو را افزایش دهند. مطالعه‌ای بزرگ در سال ۲۰۱۸ داده‌های ۸ ساله از مجموع ۱,۰۲۵,۱۴۰ کاربر جدید از داروهای ضد افسردگی مختلف را مورد بررسی قرار داد. داروها شامل مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین و بوپروپیون، نوع جدیدی از داروهای ضد افسردگی که به عنوان یک مهارکننده بازجذب نوراپی‌نفرین-دوپامین شناخته می‌شود، بودند. بوپروپیون (ولبوترین، آپلنزین) با بیشترین میزان خطر ریزش مو مرتبط بود، در شرایطی که پاروکستین کمترین خطر را ایجاد می‌کرد. همچنین این مطالعه اشاره داشت که سرترالین (زولوفت) بیشتر از دیگر داروهای ضد افسردگی تجویز شده است. این یافته شایان توجه است زیرا چند مطالعه از جمله مطالعه‌هایی در سال‌های ۲۰۱۶، ۲۰۱۵ و ۲۰۰۵ نشان داده بودند که این داروی ضد افسردگی می‌تواند موجب ریزش مو شود. یک مطالعه موردی در سال ۲۰۱۳ نشان داد که فلوکستین (پروزاک)، سرترالین و پاروکستین همگی با ریزش مو مرتبط بوده‌اند. پژوهشگران اشاره داشتند که ریزش مو لزوما یک عارضه جانبی داروهای ضد افسردگی نیست. با این وجود، این می‌تواند عاملی قابل تامل باشد؛ به ویژه زمانی که بیشتر دلایل دیگر رد شده‌اند. دلایل بالقوه دیگر ریزش مو می‌تواند به چند دلیل رخ دهد. از دلایل شایع می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: - الگوهای طاسی ارثی که می‌تواند افراد از هر جنسیتی را تحت تاثیر قرار دهند - روند پیری - تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری یا یائسگی - استرس یا تروما، از جمله بیماری و عمل جراحی - کرم حلقوی - سوریازیس - برخی داروها - کاهش وزن - کمبود مواد مغذی - برخی مدل‌های مو بیماری‌های تیروئید، مانند کم‌کاری تیروئید نیز می‌توانند موجب ریزش مو شوند. کم‌کاری تیروئید به واسطه تولید کمتر از حد معمول هورمون‌ها توسط غده تیروئید شکل می‌گیرد. این شرایط می‌تواند به بروز علائمی شبیه به علائم افسردگی از جمله موارد زیر منجر شود: - کمبود انرژی - افزایش وزن - خستگی - دشواری در پردازش یا یادآوری اطلاعات به طور خلاصه، در شرایطی که امکان دارد هم به یک بیماری تیروئید و هم افسردگی مبتلا باشید، ممکن است ریزش مو و علائم شبه‌افسردگی را به دلیل کم‌کاری تیروئید نیز تجربه کنید. چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم بهترین اقدام در مورد هر گونه ریزش مو مراجعه به یک متخصص پوست و مو است. اگر حتی به افسردگی مبتلا هستید، ریزش مو اغلب به دلایل دیگری رخ می‌دهد. بدون درمان مناسب می‌توانید تداوم ریزش مو را تجربه کنید. از آنجا که ریزش موی چشمگیر می‌تواند موجب استرس و گرفتگی خلق‌وخو شود، ریزش موی مداوم می‌تواند احساس افسردگی را هرچه بیشتر تقویت کند. اگر متوجه موارد زیر شده‌اید مراجعه به پزشک بهترین گزینه است: - نفخ یا تغییرات در وزن - مشکلات حافظه و تفکر - خستگی - مشکلات خواب - بی‌قراری، عصبی‌بودن یا تحریک‌پذیری - شکنندگی ناخن‌ها یا مو - خشکی یا نازکی پوست - ضعف عضلانی - تکه‌های خارش‌دار یا پوسته‌پوسته روی پوست، به‌ویژه روی پوست سر - ریزش مو در سراسر بدن - تعداد زیاد تارهای مو روی بالش یا در راه آب دستشویی، شانه یا برس - قسمت‌های بی مو روی سر
