واکنش های دارویی یک پیامد اجتناب ناپذیر از درمان های دارویی می باشند که می تواند از طیف خفیف عالیم تا فر م های کامال شدید که باعث مرگ و ناتوانی در بیماران شود متفاوت باشد . شایع ترین عضوی که در آن واکنش دارویی اتفاق می افتد پوست و مخاطات می باشد. واکنش دارویی در زنان بیشتر از مردان دیده شده و با افزایش سن و افزایش تعداد داروی مصرفی، بیشتر رخ می دهد . واکنش های ناخواسته ی پوستی به داروها از علل مهم مراجعات سرپایی محسوب می شوند که به صورت نادرست به بسیاری از این بیماران برچسب داشتن آلرژی به یک دارو زده می شود در حالی که آلرژی های دارویی تنها علت ده درصد موارد واکنش های دارویی هستند وسایر علل عدم تحمل دارویی از علل شایع تر یک واکنش دارویی در پوست هستند. ضایعات پوستی بعد از مصرف برخی داروها ی خاص معموال در حدود یک تا سه هفته بعد از مصرف دارو می تواند به وجود آید .طیف ظهور این بثورات از ضا یعات قرمز رنگ که با فشار محو می شود تا شدیدترین حالت آن یعنی نکروز پوستی متغیر است. موارد شدیدواکنش دارویی شامل آنژیوادم، آنافیالکسی، سندرم استیونس جانسون و سندرم نکروز اپیدرم پوست در صورت درمان به موقع و صحیح ممکن است با مر گ ومیر نیز همراه باشند . اگر چه آنتی بیوتیک ها مسؤول بیشترین بثورات دارویی هستند، ولی داروهای مسکن و ضد تشنج ها نیز از علل بسیار مهم واکنش های دارویی هستند . بثورات پوستی ناشی از دارو، اغلب واکنشها ی افزایش حساسیتی با یک مکانیسم ایمونولوژیک زمینه ای هستند و معموال داروها یا متابولیت ها ی آن ها ممکن است به عنوان یک مولکول بیگانه عمل کنند . واکنش ها ی پوستی همچنین ممکن است در نتیجه ی مکانیسمهای غیر ایمونولوژیک ایجاد شوند که شامل دوزسمیت تجمعی، تجویزدوز بیش از حد، تداخل عمل دارو با سایر داروها و گاهی تغییراتی در متابولیسم است. برخی از این واکنش ها با توجه به دوز و یا ویژگیهای دارو، قابل پیش بینی هستند در حالی که واکنش به برخی داروها به صورت غیر قابل پیش بینی رخ می دهد . با توجه به مطالب باا توصیه می شود هیچ دارویی را بدون دستور پزشک مصرف نکرده و در زمان ایجاد عوارض پزشک خود را مطلع کنید .