باید گفت چند عامل در خشکی پوست آرنج و زانو دخالت دارد که به برخی از آنها در ذیل اشاره می شود: 1- بیماری پسوریازیس یا صدف- این بیماری که به طور متوسط بین 2 تا 3% از افراد را در جوامع مختلف مبتلا می سازد به شکل پوسته های شبیه صدف یا فلس ماهی و خشکی و ترک خوردن پوست تظاهر می یابد که یکی از شایعترین محل های ابتلا به بیماری منطقه ی آرنچ و زانو است. این بیماری پوست سر و سایر نقاط بدن را نیز در برمی گیرد. 2- اکزمای سرشتی یا آتوپی که باز به شکل خشکی و ترک خوردن پوست در نقاط مختلف بدن منجمله زانو و آرنج تظاهر می یابد. 3- نوعی بیماری موسوم به "ایکتیوز" که تظاهر عمده و غالب آن بروز خشکی و ترک خوردن پوست نواحی محتلف بدن است و خود زیرشاخه ها و گروه های زیادی داردو 4- خشکی پوست در افراد مسن که بدلیل تغییرات پوست در پیری و کاهش سطح چربی پوست ایجاد می شود و باز هم در زانو و آرنج نمود بارزی دارد. 5- اختلالات غدد درون ریز منجمله کم کاری تیروئید، اختلالات پاراتیروئید، دیابت و برخی اختلالات فوق کلیوی 6- مصرف برخی داروها که پوست را خشک می کنند مثل اسید نیکوتینیک، داروهای ضد افزایش کلسترول خون و ماپروتیلین 7- بیماری های کبدی 8- بیماری مزمن کلیه 9- ضربات و آسیب های گوناگون در حین فعالیت روزمره، ورزش یا سجده های طولانی در مورد ناحیه ی زانو

عامل ژنتیک و استعداد ارثی در بیماری آتوپی یا حساسیت سرشتی و حالات ایکتیوز دخالت دارد ولی  بجز در موارد مسمومیت با ویتامین A (که آن هم اکثراً در اثر مصرف قرص های ویتامین A به وجود می آید تا خوردن منابع طبیعی این ویتامین)، تغذیه دخالت عمده ای در بروز خشکی پوست ندارد.

علت بروز بیشتر خشکی پوست در ناحیه ی آرنج و زانو، شاید مربوط به این باشد که این مناطق در معرض ضربات و حرکات خم و باز شدن مفاصل و همچنین تعداد زیاد لایه های بخش شاخی پوست در این مناطق باشد.

با در نظر گرفتن توضیحات فوق، ذکر این نکته مهم است که خشکی یا پوسته پوسته شدن آرنج و زانو همیشه حالتی ساده و مربوط به "حساسیت" پوست یا "ضربه خوردن اتفاقی" این نواحی نیست، بلکه احتمال دارد نشانه ای از نوعی بیماری پوستی یا گسترده در بدن باشد. بهتر است تشخیص و درمان این حالات با دقت کافی تحت نظر پزشک متخصص صورت گرفته و راهنمائی های لازم توسط وی ارائه گردد. در افراد مبتلا به اکزما (سرشتی یا تماسی) توصیه به مراقبت از این نواحی از طریق پوشاندن این مناطق با لباس های نخی و سبک، خودداری از خاراندن و دستکاری یا کندن پوست این مناطق، مرطوب کردن منظم و به میزان زیاد این مناطق با کرم ها یا لوسیون های مرطوب کننده و مراجعه به پزشک برای درمان اختصاصی می گردد.  در مورد همه ی افراد مبتلا به خشکی و پوسته پوسته شدن زانو و آرنج بهتر است تعداد دفعات شستشو و حمام کردن در این افراد کم باشد، لباس های آزاد و نخی بپوشند، از حرکات یا ورزش هائی که باعث آسیب به این نواحی می گردد خودداری کنند و از مصرف صابون های معطر یا  لیف یا کیسه یا سنگ پا برای هموار کردن پوست این نواحی خودداری کنند. نرم کننده های حاوی اوره یا اسید لاکتیک یا اسید سالیسیلیک که تحت نظر پزشک معالج مصرف به کار می روند، در بهبود اغلب این حالات نقش بسزائی دارند.

"این مطلب در شماره ی روز پنج شنبه 7 مهر 1390 مجله ی همشهری تندرستی چاپ شده است."