- هرپس اورولابیالیس

والاسیکلوویر:

بالغین: 2 گرم خوراکی هر 12 ساعت- برای یک روز

30 تا 49 کیلوگرم: 1 گرم خوراکی هر 12 ساعت- برای یک روز

10 تا 29 گرم: 500 میلی گرم خوراکی هر 12 ساعت- برای یک روز

زیر 10 کیلوگرم: 500 میلی گرمخوراکی تک دوز- برای یک روز

فامسیکلوویر:

1500 میلی گرم خوراکی یک دوز

2- هرپس ژنیتالیا- اولین حمله

آسیکلوویر:

200 میلی گرم خوراکی هر 4 ساعت (5 بار در روز) تا ده روز

والاسیکلوویر:

بالغین: 1 گرم خوراکی هر 12 ساعت تا ده روز

30 تا 49 کیلوگرم: همان دوز بالا

10 تا 29 گرم: 1 گرم خوراکی در 24 ساعت تا ده روز

زیر 10 کیلوگرم: 500 میلی گرم خوراکی در 24 ساعت تا ده روز

فامسیکلوویر:

250 میلی گرم خوراکی سه بار در روز برای 7 تا 10 روز

3- هرپس ژنیتالیا- حملات مکرر

آسیکلوویر:

200 میلی گرم خوراکی هر 4 ساعت (5 بار در روز)  تا 5 روز

والاسیکلوویر:

بالغین: 500 میلی گرم خوراکی هر 12 ساعت  تا سه روز یا 1 گرم هر 6 ساعت تا پنج روز

30 تا 49 کیلوگرم: همان دوز بالا

10 تا 29 گرم: 500 میلی گرم خوراکی هر 24 ساعت تا سه روز

زیر 10 کیلوگرم: 500 میلی گرم خوراکی هر 24 ساعت تا سه روز

فامسیکلوویر:

125 میلی گرم خوراکی هر 12 ساعت تا 5 روز یا 1 گرم هر 12 ساعت تا یک روز

4- سرکوب طولانی مدت هرپس ژنیتالیا:

آسیکلوویر:

400 میلی گرم خوراکی دوبار در روز یا 200 میلی گرم 3 تا 5 بار در روز و بررسی مجدد پس از 12 ماه

والاسیکلوویر:

500 میلی گرم تا 1 گرم خوراکی 4 بار در روز برای بیماران با 10 بار یا کمتر عود در سال یا 1 گرم 4 بار در روز برای بیماران با بیش از 10 بار عود درسال

فامسیکلوویر:

250 میلی گرم خوراکی دو بار در روز

5- هرپس زوستر:

آسیکلوویر:

800 میلی گرم خوراکی هر 4 ساعت (5 بار در روز) تا 7 الی 10 روز

والاسیکلوویر:

1 گرم خوراکی هر 8 ساعت تا 7 روز

فامسیکلوویر:

500 میلی گرم خوراکی هر 8 ساعت تا 7 روز

6- واریسلا:

بیماران بالای 2 سال و بالای وزن 40 کیلوگرم: آسیکلوویر 800 میلی گرم خوراکی 4 بار در روز تا 5 روز

بیماران بالای 2 سال و زیر وزن 40 کیلوگرم: آسیکلوویر خوراکی 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن 4 بار در روز تا 5 روز (حداکثر 800 میلی گرم در هر دوز)

7- هرپس سیمپلکس راجعه در بیمار مبتلا به نقص ایمنی:

آسیکلوویر:

5 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن وریدی هر 8 ساعت تا 7 روز یا 400 میلی گرم خوراکی تا 14 الی 21 روز

والاسیکلوویر:

1 گرم خوراکی هر 8 ساعت تا 7 روز

فامسیکلوویر:

500 میلی گرم خوراکی هر 12 ساعت تا 5 الی 10 روز

8- انسفالیت هرپسی:

آسیکوویر:

10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن وریدی هر 8 ساعت تا 10 روز

9- هرپس زوستر منتشر:

آسیکلوویر:

5 تا 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر 8 ساعت تا 7 الی 10 روز

اطلاعات دارویی داروهای آنتی ویروس:

1- فرمولاسیون دارویی:

آسیکلوویر:

کپسول 200 میلی گرمی- قرص 400 و 800 میلی گرمی- محلول تزریق وریدی- سوسپانسیون خوراکی 200 میلی گرم در 5 میلی لیتر

والاسیکلوویر:

قرص 500 میلی گرمی و 1 گرمی

فامسیکلوویر:

قرص 125، 250 و 500 میلی گرمی

2- عوارض جانبی:

آسیکلوویر و والاسیکلوویر:

بثورات موربیلی فرم پوستی- سندرم استیونس جانسون- واکنش های محل تزریق- کهیر- آنژیوادم-تهوع- استفراغ- اسهال- دردهای شکمی- آنمی آپلاستیک- لکوپنی- ترومبوسیتوپنی- سردرد- سرگیجه- ضعف- گیجی- توهم- افسردگی- تشنج- انسفالوپاتی- اغما- افزایش فشارخون- تاکی کاردی- آنافیلاکسی- بیحالی- دردمفاصل- دردعضلانی- تنگی نفس- دیسمنوره- نفروپاتی ناشی ازکریستالوری برگشت پذیر در مصرف آسیکلوویر وریدی- پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک یا سندرم همولیتیک اورمیک در بیماران دچار نقص ایمنی و تحت درمان با والاسیکلوویر

فامسیکلوویر:

خارش- پارستزی- سردرد- بی حالی- تهوع- استفراغ- اسهال- نفخ شکم

3- موارد منع مصرف:

ازدیاد حساسیت نسبت به دارو. لزوم تنظیم دوز در مصرف کنندگان مبتلا به اختلال عملکرد کلیه و بیمارانی که داروهای نفروتوکسیک نیز مصرف می کنند. مواردی از بروز پورپورای ترومبوتیک ترومبوستیوپنیک و سندرم همولیتیک ائرمیک با مصرف والاسیکلوویر گزارش شده اند.

4- تداخلات دارویی:

آمفوتریسین: سطح سرمی آسیکلوویر را افزایش می دهد.

سایمتیدین: میزان تبدیل والاسیکلوویر به آسیکلوویر را کاهش می دهد.

دیگوکسین: فامسیکلوویر سطح سرمی دیگوکسین را افزایش می دهد.

گلیبوراید با متفورمین(گلوکووانس): آسیکلوویر یا والاسیکلوویر ممکن است اسیدوز لاکتیک در بیماران مبتلا به کاهش عملکرد کلیوی را تشدید کنند.

اینترفرون: ممکن است نوروتوکسیسیتی بالقوه ی آسیکلوویر را بدتر کند.

متوترکسات اینتراتکال: ممکن است نوروتوکسیسیتی بالقوه ی آسیکلوویر را بدتر کند.

داروهای نفروتوکسیک مثل سیس پلاتین: آسیکلوویر ریسک نفروتوکسیسیتی را بیشتر می کند.

پروبنسید: میزان تبدیل والاسیکلوویر به آسیکلوویر را کاهش می دهد. سطوح سرمی آسیکلوویر و والاسیکلوویر را افزایش می دهد.

تئوفیلین: آسیکلوویر باعث کاهش متابولیسم و افزایش سطوح تئوفیلین می شود. تئوفیلین سطوح سرمی اسیکلوویر و والاسیکلوویر را افزایش می دهد.

زیدوودین: سطوح سرمی آسیکلوویر و والاسیکلوویر را افزایش می دهد.

5- مصرف در بارداری و شیردهی:

داروهای ضد ویروس سیستمیک را نباید در حین بارداری به کار برد، مگر این که منافع احتمالی مصرف این داروها بر عدم مصرف آنها ارجحیت داشته باشد. از نظر FDAآسیکلوویر در دسته ی دارویی C برای مصرف در ضمن بارداری قرار دارد. آسیکلوویر با دوز بالا در محیط آزمایشگاه موتاژنیک شناخته شده و در مطالعات حیوانی استاندارد، تراتوژنیک بوده است. آسیکلوویر از سد جفتی عبور کرده و از نظر تئوری می تواند در جنین اختلالات کلیوی ایجاد کند. با این وجودآسیکلوویر در زن باردار مبتلا به هرپس تناسلی اولیه داروی انتخابی است، چون از سایر ضد ویروس ها کم عارض تر است. هرپس سیمپلکس راجعه اندیکاسیونی برای درمان با آسیکلوویر نیست. واریسلا در زن باردار به خاطر احتمال بالای بروز پنومونی واریسلایی در مادر و زایمان زودرس یا مرگ جنین، اندیکاسیون درمان با آسیکلوویر را دارد. مشخص نیست که آسیکلوویر از سندرم واریسلای مادرزادی جلوگیری کند. آسیکلوویر در شیر ترشح می شود ولی شواهدی بر عدم مصرف آن در زمان شیردهی وجود ندارد. والاسیکلوویر در گروه دارویی B قرار داشته و برا اساس مطالعات انسانی،  شواهد کافی برای مصرف آن در زمان بارداری و شیردهی وجود ندارد. فامسیکلوویر نیز در گروه دارویی B قرار دارد و همانند پنسیکلوویر براساس مطالعات حیوانی، شواهدی در مورد تراتوژنیک بودن آن وجود ندارد. دوزهای بسیار بالای پنسیکلوویر موتاژنیک بوده و در رت ها مواجهه ی طولانی مدت با دوز بالای فامسیکلوویر همراه افزایش توده های خوش خیم پستانی بوده است.پنسیکلوویر در حیوانات وارد شیر می شود و ایمن بودن آن -و همچنین فامسیکلوویر- در زمان شیردهی اثبات نشده است.